خدایا....................

خدایا خداوندا تو همیشه خدا بودی و هیچ وقت به هیچ چیز و هیچ کس نیازی نداشتی و نداری. اما من همیشه محتاج تو بودم و هستم و خواهم بود . انگاه که نا توان بودم تو را صدا کردم و توکل به تو کردم به امید انکه دست ناتوانم را می گیری .آیا آن زمان که به خیال خود اجابتم کردی شکر گذاریت را نکردم؟ امروز آنقدر درمانده و دلگیرم که نمی دانم چگونه آرام و قرار یابم. حس می کنم تو هم مرا تنها گذاشتی و این یعنی آخر همه چیز. خودت می دانی چه می گویم تو بگو من چگونه بار گناه نکرده را بدوش کشم . چگونه زخم زبان آدمها را تحمل کنم . ای تنها شاهد من . جز تو چه کسی حرف مرا باور خواهد کرد خسته ام . تو بگو من چگونه نگاه های پر ملامت را تحمل کنم در حالی که خود می دانی من گناهکار نیستم . پس کجاست آن همه مهربانی . کجاست آن همه بخشندگی ؟ خدایا تو هستی و من اینگونه زیر شمشیر زبان و نگاهشان زخم خورده و رنجور می شوم؟ این بود آن عظمت و بزرگی . یعنی تو به اندازه مادران هم عطوفت نداری که در سخت ترین لحظات زندگی ام وقتی گریه امانم نمی دهد بی شرط و شروط به آغوشم گیری ؟ مگر نگفته بودی هر وقت حاجتی داشتم در خانه تو را دقل باب کنم ؟ حالا چرا اینگونه مرا از خود از در خانه ات راندی؟ مگر جز تو امید دیگری هم داشتم؟ مگر جز تو همزبان دیگری هم بود ؟ ای تو امید اولین و آخرینم اگر چه مرا از خود راندی . اگر چه بی جوابم گذاشتی اما من باز هم رو به سوی تو می آورم من باز هم دست به سوی تو می گشایم و تو را می خوانم جوابم را بگو که می دهی؟ یا ستار العیوب مرا با این مردمان دون صفت تنها مگذار .

پنجشنبه 16 مرداد 1393 - 7:08:52 PM